نویسنده: کیمیا نظری
بین روانشناسان و جرم شناسان بحث شدیدی بر سر در نظر گرفتن اینکه تمایلات خودشیفتگی و اختلالات جنسی در مجرم ها ممکن است ریشه در تجربه های دوران کودکیشان نداشته باشد، به وجود آمده است . در حالی که برخی استدلال می کنند که این رفتارها به علت رویدادهای اولیه زندگی شکل می گیرد، برخی دیگر توضیحات جایگزین برای شکلگیری آنها پیشنهاد می کنند. این مطلب به بررسی این احتمال میپردازد که خودشیفتگی و اختلالات جنسی در مجرمان از عوامل دوران کودکی سرچشمه نمیگیرد، در عوض منشأهای بالقوه را از منابع دیگر بررسی میکند.
یک استدلال علیه ایده ریشه های دوران کودکی، مفهوم اپی ژنتیک است. تحقیقات اپی ژنتیکی نشان میدهد که عوامل محیطی، از جمله عواملی که در دوران بزرگسالی تجربه میشوند، میتوانند بر بیان ژن و شکلدهی رفتار بدون تغییر توالی DNA اصلی تأثیر بگذارند. این احتمال را افزایش میدهد که تجربیات بزرگسالان میتواند به ایجاد ویژگیهای خودشیفتگی یا اختلالات جنسی در افرادی که تجربه تربیت آسیبزا یا توهینآمیز نداشتهاند، کمک کند.