نویسنده: ویانا
بزهکاری در بین کودکان و نوجوانان تیزهوش موضوع پیچیده ای است که عوامل مختلف روانی، اجتماعی و تربیتی را در هم آمیخته است. افراد با استعداد اغلب با توانایی های بالای شناختی، خلاقیت و تعهد به کارشان تعریف می شوند. با این حال، این ویژگی ها آنها را از درگیری با دنیای بزهکاری مصون نمی کند. شیوع و کم بازنمایی شیوع بزهکاری در کودکان تیزهوش به طور معنی داری بیشتر از جمعیت عمومی نیست. در واقع، جوانان با استعداد ممکن است در بین بزهکاران کمتر حضور داشته باشند. این می تواند به دلیل عوامل متعددی از جمله توانایی آنها در استفاده از مهارت های شناختی پیشرفته برای جلوگیری از انجام اعمال نادرست یا وجود محیط های حمایتی که باعث کاهش رشد رفتارهای بزهکارانه می شود، باشد. ملاحظات بهداشت روانی نوجوانان با استعداد از مسائل مربوط به سلامت روان مستثنی نیستند. استرس، اضطراب، افسردگی و حتی رفتارهای خودکشی می تواند در این جمعیت شناسی وجود داشته باشد. فشار برای انجام کار و انزوای اجتماعی که می تواند با متفاوت بودن از همسالان همراه باشد ممکن است به این مشکلات دامن بزند. بسیار مهم است که بدانیم استعداد چندوجهی است و نمره IQ بالا به تنهایی شاخص کافی برای بزهکاری کودک نیست. شیوع بزهکاری در میان کودکان و نوجوانان تیزهوش به اندازه ای که انتظار می رود زیاد نیست. بزهکاران تیزهوش تنها 3 تا 5 درصد از جمعیت جوان مجرم را تشکیل می دهند. این بازنمایی پایین را می توان به عوامل متعددی نسبت داد، از جمله شناسایی ناکافی استعداد در بین جوانان بزهکار و عدم درک عوامل استرس زا منحصر به فردی که افراد با استعداد با آن مواجه هستند. در ادامه به بررسی عوامل احتمالی دخیل در این معضل و نحوه پیشگیری از آن می پردازیم.
