رابطه بین صرع و رفتار جنایی

نویسنده: ویانا

رابطه بین صرع و رفتار مجرمانه از دیرباز موضوع مورد علاقه در زمینه های علوم اعصاب، روانشناسی و جرم شناسی بوده است. در حالی که اذعان به این امر ضروری است که افراد مبتلا به صرع نسبت به افرادی که این بیماری را ندارند بیشتر درگیر فعالیت های مجرمانه نیستند، یک تعامل پیچیده بین این دو وجود دارد که کاوش بیشتر را ایجاب می کند.

صرع یک ​​اختلال عصبی است که با تشنج‌های مکرر مشخص می‌شود که می‌تواند توسط عوامل مختلفی مانند استرس، خستگی یا برخی داروها ایجاد شود. تجربه تشنج می تواند تأثیرات عمیقی بر عملکرد شناختی، عاطفی و رفتاری فرد داشته باشد. تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به صرع ممکن است به دلیل اختلال در عملکرد طبیعی مغز در طول تشنج، افزایش تکانشگری، پرخاشگری و اضطراب را نشان دهند (لورینگ و همکاران، 2011). این حالات متزلزل هوشیاری می تواند منجر به تصمیم گیری های تکانشی، طغیان های پرخاشگرانه و رفتارهای نامنظم شود که به طور بالقوه احتمال دخالت در فعالیت های مجرمانه را افزایش می دهد.

علاوه بر این، مطالعات نشان داده اند که افراد مبتلا به صرع اغلب با چالش های اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی از جمله برچسب خوردن، مشکلات شغلی و دسترسی محدود به خدمات مراقبت های بهداشتی مواجه هستند (هسدوفر و همکاران، 2000). این موانع می توانند به احساس ناامیدی، خشم دامن بزند، که ممکن است در مکانیسم های مقابله ای ناسازگار، مانند سوء مصرف مواد یا رفتار خشونت آمیز ظاهر شود. علاوه بر این، ترس دائمی از تشنج بعدی می تواند احساس آسیب پذیری و ناتوانی را ایجاد کند و باعث شود برخی افراد به دنبال کنترل از راه های غیرقانونی باشند.

از سوی دیگر، تحقیقات همچنین نشان می دهد که افراد مبتلا به صرع ممکن است از رویکردهای درمانی تخصصی متناسب با نیازهای منحصر به فرد آنها بهره مند شوند. به عنوان مثال، نشان داده شده است که درمان شناختی-رفتاری به طور موثر علائم افسردگی و اضطراب را در این افراد کاهش می دهد. علاوه بر این، استراتژی‌های مدیریت تشنج، مانند پیروی از دارو و اصلاح سبک زندگی، می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت کلی زندگی را بهبود بخشد و خطر حوادث مرتبط با تشنج را کاهش دهد.

در نتیجه، در حالی که هیچ شواهد قطعی برای نشان دادن ارتباط علی مستقیم بین صرع و رفتار مجرمانه وجود ندارد، پیچیدگی های پیرامون این رابطه مستلزم ادامه تحقیقات است. برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، سیاست گذاران و سازمان های مجری قانون بسیار مهم است که تعامل پیچیده بین صرع، سلامت روان و رفتار مجرمانه را تشخیص دهند. با تصدیق این ارتباطات، می‌توانیم مداخلات هدفمندی را با هدف رسیدگی به نیازهای خاص افراد مبتلا به صرع، در نهایت ارتقای امنیت عمومی و کاهش میزان تکرار جرم ایجاد کنیم.