🔰اختلال فراموشی تجزیه ایی و جرایم
✍🏻نویسنده: نائین
فراموشی تجزیهای یکی از چندین اختلال تجزیهای است که در آن فرد عناصر کلیدی زندگی خود را فراموش میکند و بنابراین از درک کامل خود و وضعیت فعلی خود دور میشود. اغلب به دنبال تروما یا استرس شدید است. در مورد فراموشی تجزیه ای، افراد دچار از دست دادن حافظه غیرطبیعی می شوند به گونه ای که به طور قابل توجهی زندگی آنها را مختل می کند. آنها ممکن است یک رویداد خاص را فراموش کنند، یا ممکن است فراموش کنند که چه کسی هستند و همه چیز در مورد خود و تاریخ شخصی خود را.
ممکن است فرد از از دست دادن حافظه خود آگاه باشد یا نه، اگرچه ممکن است گیج به نظر برسد. با این حال، بر خلاف افرادی که پس از آسیب یا سکته دچار فراموشی پزشکی می شوند، فردی که دچار فراموشی تجزیه ای است به ندرت نگران وضعیت خود است. تخمین زده می شود که 1.8 درصد از بزرگسالان آمریکایی در یک سال معین فراموشی تجزیه ای را تجربه می کنند.
فراموشی تجزیه ای فراموشی عادی نیست، مانند قرار دادن اشتباه کلیدها یا فراموش کردن نام شخصی که یک یا دو بار ملاقات کرده اید. علائم از فراموشی اطلاعات شخصی، مانند نام و آدرس خود، تا جلوگیری از رویدادهای آسیب زا خاص یا حتی رویدادهای کل زندگی فرد متغیر است. فرد مبتلا به فراموشی تجزیه ای ممکن است دوستان، اعضای خانواده یا همکاران را به یاد نیاورد. زمانی که فرد مبتلا به فراموشی تجزیهای عمومی همه چیز را در مورد خود و زندگیاش فراموش میکند، ممکن است به مکان جدیدی نقل مکان کند و هویت جدیدی ایجاد کند، اما وقتی کشف شد، نمیداند چگونه به آنجا رسیده است یا چرا هیچ هویتی ندارد. بیشتر موارد فراموشی تجزیهای موقتی هستند، اما شکاف حافظه میتواند از چند دقیقه تا کل عمر ادامه داشته باشد. افراد مبتلا به فراموشی تجزیه ای ممکن است بیشتر در معرض خطر آسیب به خود و خودکشی باشند.
🚩DSM-5 شامل علائم زیر برای فراموشی تجزیه ای است:
ناتوانی در به خاطر سپردن اطلاعات مهم زندگینامه ای که فرد معمولاً قادر به یادآوری آنهاست
احساس جدایی از خود، از جمله هویت و احساسات
فراموشی باعث ناراحتی در زندگی روزمره، از جمله در محل کار، مدرسه، یا با دوستان و خانواده می شود
این اختلال به دلیل مصرف مواد، اختلالات روانی متفاوت، یا شرایط پزشکی دیگر، مانند تشنج یا آسیب مغزی نیست.
🚩 آیا فراموشی تجزیه ای اثرات طولانی مدتی دارد؟
اگر فردی در یک دوره طولانی از این حالت تجزیه ای رنج ببرد، ممکن است دچار از دست دادن حافظه طولانی مدت و همچنین اختلالات خلقی از جمله افسردگی و اضطراب شود. در برخی موارد شدید، افکار خودکشی ممکن است رخ دهد.
آسیب های گذشته یا اخیر، سوء استفاده، تصادفات، یا استرس شدید، مانند جنگ یا بلایای طبیعی، چه شاهد یا تجربه شده، می توانند باعث فراموشی تجزیه شونده شوند. همچنین ممکن است یک پیوند ژنتیکی وجود داشته باشد زیرا افراد مبتلا به اختلالات تجزیه ای گاهی اوقات اعضای خانواده خود را با شرایط مشابه دارند. اگر چه علائم ممکن است مشابه باشند، فراموشی تجزیه ای مشابه فراموشی ناشی از بیماری یا آسیب مغزی نیست. با این حال، محققان تغییرات غیر طبیعی در فعالیت امواج مغزی در افراد مبتلا به فراموشی تجزیه ای را شناسایی کرده اند که می تواند منجر به درک بهتر از دست دادن حافظه آسیب زا و درمان های موثرتر برای اختلال خاص شود.
🚩 تفاوت بین فراموشی تجزیه ای و فوگ تجزیه ای چیست؟
فوگ تجزیه ای زیرگروه فراموشی تجزیه ای است. در هر دو نوع تفکیک، فرد ممکن است آگاهی خود را نسبت به هویت، تاریخچه شخصی یا سایر اطلاعات زندگی نامه ای از دست بدهد. فردی که در حالت فوگ است اغلب درگیر نوعی سفر غیرمنتظره است. او ممکن است خود را در قطاری ببیند و نداند چگونه به آنجا رسیده است. یک فوگ تجزیه ای همچنین ممکن است بیشتر از یک دوره فراموشی تجزیه ای دوام داشته باشد. یکی از اولین موارد مستند شده از فوگ تجزیه ای مربوط به انسل بورن، جیسون بورن واقعی بود که در اواخر دهه 1800 در پنسیلوانیا زندگی می کرد.
در حالی که هیچ درمان مبتنی بر شواهد به طور خاص برای فراموشی تجزیه ای وجود ندارد، روان درمانی و سایر اشکال درمانی، مانند درمان شناختی-رفتاری و رفتار درمانی دیالکتیکی، اغلب برای درمان این اختلال استفاده می شوند. تکنیک هایی مانند هیپنوتیزم و جلسات پرسش و پاسخ با کمک دارو ممکن است به جرقه بازیابی خاطرات کمک کند. این می تواند به بیماران کمک کند تا بفهمند که چگونه تروما ممکن است باعث فراموشی آنها شده باشد، زندگی آنها را مختل کرده باشد، و چگونه مشکلات خود را حل کنند تا از آسیب بیشتر در آینده جلوگیری شود. بیماران مبتلا به اضطراب یا افسردگی نیز می توانند از داروهایی که آن شرایط را هدف قرار می دهند بهره مند شوند.
🚩آیا داروهایی برای فراموشی تجزیه ای وجود دارد؟
هیچ داروی خاصی برای این فراموشی وجود ندارد. با این حال، شرایط همزمان ممکن است نیاز به رسیدگی داشته باشد. یک متخصص بهداشت ممکن است نیاز به تجویز داروهای ضد افسردگی برای خلق و خو یا داروهای ضد اضطراب برای اضطراب داشته باشد.
🚩آیا فراموشی تجزیه ای ناپدید می شود؟
این فراموشی اغلب می گذرد و حافظه می تواند بازیابی شود. با این حال، در برخی موارد دشوار، اطلاعات از دست رفته باز نمی گردند.
اختلال فراموشی تجزیه ای (DAD) یک وضعیت سلامت روان است که با ناتوانی ناگهانی و غیرمنتظره در یادآوری اطلاعات، رویدادها یا تجربیات شخصی مهم مشخص می شود. این پدیده مدتهاست که با فعالیتهای مجرمانه مختلف همراه بوده و کنجکاوی در مورد ارتباط پیچیده بین DAD و جرم را برانگیخته است.
تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به DAD ممکن است به دلیل اختلال در حافظه و عملکرد شناختی، بیشتر مستعد درگیر شدن در رفتار مجرمانه باشند. جدایی از گذشته و هویت خود می تواند منجر به احساس قطع ارتباط و جدایی شود و به طور بالقوه افراد را به سمت ارتکاب جنایت به عنوان وسیله ای برای مقابله با این احساسات سوق دهد. علاوه بر این، فقدان خاطرات منسجم میتواند سازمانهای مجری قانون را برای جمعآوری شواهد و تشکیل پروندهها علیه مجرمان چالش برانگیز کند، که اغلب منجر به کاهش میزان محکومیت میشود.
یکی از نمونه های قابل توجه این همبستگی، مورد ح.ح.، مردی 35 ساله است که پس از دستگیری به اتهام چند فقره سرقت و دزدی، به بیماری DAD مبتلا شد. او در جریان محاکمه خود با اشاره به ناتوانی در یادآوری جزئیات، مدعی فراموشی در مورد این حوادث شد. علیرغم اظهارات او، روانشناسان پزشکی قانونی توانستند تناقضاتی را در شهادت او شناسایی کنند که در نهایت منجر به محکومیت او شد. این نمونه اهمیت در نظر گرفتن DAD را هنگام تحقیق و تعقیب جرایم برجسته می کند.
رابطه بین DAD و جرم با این واقعیت پیچیده تر می شود که برخی از افراد مبتلا به DAD ممکن است عمدا از شرایط خود برای اجتناب از پاسخگویی سوء استفاده کنند. با تظاهر به فراموشی، ممکن است سعی کنند سوء ظن را منحرف کنند و از مجازات فرار کنند. در چنین مواردی، استفاده از تکنیکهای تخصصی، مانند هیپنوتیزم و ارزیابیهای عصبروانشناختی، برای کشف خاطرات پنهان و ایجاد زنجیره روشنی از رویدادها برای محققان بسیار مهم است.
علاوه بر پیامدهای آن برای تحقیقات جنایی، DAD همچنین نگرانی های اخلاقی را در مورد درمان و توانبخشی مجرمان مطرح می کند. آیا افراد مبتلا به DAD باید علیرغم تواناییهای شناختی آسیبدیدهشان پاسخگوی اعمال خود باشند؟ یا باید بهبودی و ادغام مجدد آنها در جامعه را در اولویت قرار دهیم؟
برای پرداختن به این سوالات، محققان شروع به بررسی رویکردهای درمانی جدید با هدف بهبود عملکرد حافظه و کاهش علائم DAD کردهاند. این مداخلات نه تنها برای بهبود زندگی افراد آسیب دیده از DAD بلکه برای کاهش خطر تکرار جرم در بین مجرمان نویدبخش است.
در نتیجه، رابطه بین اختلال فراموشی تجزیه ای و جرایم پیچیده و چندوجهی است. در حالی که افراد مبتلا به DAD ممکن است به دلیل آسیب های شناختی خود بیشتر مستعد ارتکاب جرم باشند، شناخت پتانسیل استثمار و توسعه استراتژی هایی برای مقابله با این امر ضروری است. همانطور که درک ما از DAD به تکامل خود ادامه می دهد، رویکرد ما نیز برای پرداختن به تلاقی سلامت روان و عدالت کیفری نیز باید ادامه یابد. در نهایت، یک پاسخ جامع و دلسوزانه مستلزم همکاری در بین رشتهها خواهد بود و تضمین میکند که هم قربانیان و هم مجرمان از حمایت و خدمات لازم برای بهبود و شکوفایی برخوردار میشوند.
✍🏻نویسنده: نائین
منابع:
Radulovic J. Using new approaches in neurobiology to rethink stress-induced amnesia. Current Behavioral Neuroscience Reports. March 2017;4(1):49-58
Mental Health America website. Dissociation and Dissociative Disorders.
Staniloiu A, Markowitsch HJ. Dissociative amnesia. The Lancet Psychiatry. August 2014;1(3):226-241.