حوزه های روانشناسی جنایی، قانونی و نظامی
حوزه های روانشناسی جنایی، پزشکی قانونی و نظامی در پیگیری خود برای درک رفتار انسانی و کاربردهای آن در زمینههای مختلف اشتراکهایی مشترک دارند. با این حال، هر زمینه از نظر تمرکز، دامنه و روششناسی تفاوتهای مشخصی دارد.
🔹روانشناسی جنایی به درک افکار، احساسات و رفتارهای افرادی که مرتکب جرم شده اند می پردازد. هدف آن شناسایی عوامل روانشناختی زمینهای است که در رفتار مجرمانه نقش دارند، مانند ویژگیهای شخصیتی، تحریفهای شناختی و تأثیرات محیطی. روانشناسان جنایی از نزدیک با سازمان های اجرای قانون، دادگاه ها و مراکز اصلاحی برای تحقیق در مورد جنایات، توسعه مشخصات مظنونان و ارائه شهادت کارشناسی در پرونده های دادگاه همکاری می کنند. هدف اصلی آنها پیشگیری از جرایم آینده با شناسایی عوامل خطر و توسعه مداخلات موثر است. از سوی دیگر، روانشناسی قانونی بر اعمال اصول و روش های روانشناختی در رسیدگی های حقوقی تمرکز دارد. روانشناسان قانونی صلاحیت ذهنی را ارزیابی می کنند، شواهد را ارزیابی می کنند و در مورد مسائل مربوط به دعاوی مدنی و کیفری نظرات کارشناسی ارائه می دهند. آنها همچنین ممکن است ارزیابی هایی را برای شایستگی برای محاکمه، دفاع از جنون، یا استراتژی های کاهش انجام دهند. برخلاف روانشناسان جنایی، روانشناسان پزشکی قانونی لزوماً هدف بازپروری مجرمان نیستند، بلکه به عنوان کارشناسان بی طرف برای اطلاع رسانی تصمیمات قضایی عمل می کنند.
🔹روانشناسی نظامی، در حالی که شباهت هایی با روانشناسی جنایی و پزشکی قانونی دارد، دارای مجموعه ای از دغدغه ها و اهداف منحصر به فرد است. روانشناسان نظامی در درجه اول مسئول ارزیابی و ارتقای عملکرد پرسنل نظامی، اطمینان از آمادگی ذهنی آنها برای انجام وظیفه و ارائه خدمات پشتیبانی به افرادی هستند که تحت تأثیر استرس رزمی قرار گرفته اند. آنها همچنین ممکن است در برنامه های آموزشی، توسعه رهبری و ابتکارات تحقیقاتی با هدف بهبود عملیات نظامی و فرآیندهای تصمیم گیری مشارکت داشته باشند.
🔹یک تمایز کلیدی بین این سه زمینه در اهداف مربوطه آنها نهفته است. در حالی که روانشناسان جنایی به دنبال کاهش میزان تکرار جرم از طریق توانبخشی و درمان هستند، روانشناسان پزشکی قانونی تحلیل عینی و شهادت کارشناسان را در اولویت قرار می دهند. در مقابل، روانشناسان نظامی بر بهینه سازی اثربخشی واحد و عملکرد فردی در چارچوب عملیات نظامی تمرکز می کنند.
🔹تفاوت مهم دیگر مربوط به انواع جمعیت های مورد مطالعه است. روانشناسان جنایی معمولاً با افراد زندانی یا گروه های پرخطر کار می کنند، در حالی که روانشناسان پزشکی قانونی اغلب با اصحاب دعوا، شاهدان و هیئت منصفه تعامل دارند. در همین حال، روانشناسان نظامی با نیروهای فعال، جانبازان و خانواده های آنها درگیر هستند.
🔹از نظر روش شناختی، هر زمینه از رویکردهای مجزا استفاده می کند. روانشناسان جنایی اغلب از ارزیابی های رفتاری، مصاحبه ها و تکنیک های مشاهده ای برای جمع آوری اطلاعات در مورد انگیزه ها و رفتارهای مجرم استفاده می کنند. روانشناسان قانونی به شدت به تست های استاندارد، ارزیابی های عصب روانشناختی و بررسی پرونده های پرونده برای اطلاع رسانی نظرات تخصصی خود متکی هستند. روانشناسان نظامی از طیف وسیعی از ابزارهای ارزیابی، از جمله فهرستهای شخصیت، آزمونهای استعداد، و تمرینهای قضاوت موقعیتی برای سنجش شایستگی نامزدها و پیشبینی عملکرد شغلی استفاده میکنند.
🔶در نتیجه، در حالی که روانشناسی جنایی، پزشکی قانونی و نظامی دارای اشتراکاتی هستند، هر رشته از نظر تمرکز، دامنه و روششناسی تفاوتهای مشخصی دارد. درک این تفاوت ها برای قدردانی از کمک های منحصر به فرد ارائه شده توسط متخصصان شاغل در این رشته ها ضروری است. با شناخت چالش ها و فرصت های خاص ارائه شده توسط هر حوزه، می توانیم اهمیت همکاری بین رشته ای و اشتراک دانش در این زمینه ها را بهتر درک کنیم. در نهایت، این هم افزایی منجر به راه حل های جامع تر و موثرتر برای رسیدگی به مشکلات پیچیده در حوزه هایی مانند پیشگیری از جرم، اجرای عدالت و امنیت ملی خواهد شد.
✍🏻نویسندگان: ویان-نائین
